از ظروف پلاستیکی، بطریها، کیسهها گرفته تا اسباب بازیهای پلاستیکی. به هر کجا که نگاه کنیم محصولات پلاستیکی زیادی میبینیم که از پلی اتیلن ساخته شده است. پلی اتیلن یکی از محبوبترین مواد گرمانرم است که امروزه در دسترس است و در بسیاری از صنایع برای ساخت و تولید محصولات متنوع مورد استفاده قرار میگیرد. اما ، پلی اتیلن چیست؟ از چه چیزی ساخته شده است؟ چگونه پلی اتیلن را پردازش کنیم؟
پلی اتیلن یک ترموپلاستیک سبک وزن و بادوام با ساختار متغیر کریستالی است. این ماده یکی از پلاستیکهای پرمصرف در جهان است (به طوری که سالانه دهها میلیون تن از این ماده در سراسر جهان تولید میشود). از پلی اتیلن در مصارف مختلف برای فیلمها، لولهها، قطعات پلاستیکی و … در صنایع مختلف (بستهبندی، خودرو، برق و غیره) استفاده میشود. پلی اتیلن از پلیمریزاسیون مونومر اتیلن (یا اتن) ساخته میشود. فرمول شیمیایی پلی اتیلن(C2H4) است.
پلی اتیلن با افزودن یا پلیمریزاسیون رادیکال مونومرهای اتیلن (الفین) ساخته میشود. (فرمول شیمیایی اتن – C2H4). برای انجام پلیمریزاسیون پلی اتیلن از کاتالیزورهای زیگلر-ناتا و متالوسن استفاده میشود.
پلی اتیلن از خانواده پلیمرهای پلی الفین است و بر اساس تراکم و شاخه طبقه بندی میشود. متداولترین انواع پلی اتیلن عبارتند از:
پلی اتیلنهای شاخهای که به دو دسته زیر تقسیمبندی میشوند:
پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE)
پلی اتیلن خطی با چگالی کم (LLDPE)
پلی اتیلنهای خطی خود به دو دسته مختلف تقسیمبندی میشوند:
پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE)
پلی اتیلن با وزن مولکولی فوق العاده بالا (UHMWPE)
پلی اتیلن متقاطع (PEX یا XLPE)
علاوه بر دستهبندی ذکر شده در بالا، پلی اتیلن در انواع دیگر نیز موجود است مانند:
پلی اتیلن با چگالی متوسط (MDPE)
پلی اتیلن با چگالی بسیار کم (VLDPE)
پلی اتیلن با وزن مولکولی بالا (HMWPE)
پلی اتیلن فوق العاده کم وزن مولکولی (ULMWPE)
پلی اتیلن کلردار (CPE)
پلی اتیلن سبک یا پلی اتیلن با چگالی کم یا LDPE مخفف Low Density Poly Ethelene، یک پلیمر نیمه سخت و نیمه شفاف است. این نوع پلی ایتیلن در مقایسه با HDPE، دارای درجه بالاتری از شاخههای زنجیرهای جانبی کوتاه و بلند است. پلی اتسلن سبک در فشار بالا در بازه ۱۰۰۰-۳۰۰۰ بار و در بازه دمایی ۸۰-۳۰۰ درجه سانتیگراد از طریق فرآیند پلیمریزاسیون رادیکال آزاد تولید می شود. LDPE از ۴۰۰۰ تا ۴۰،۰۰۰ اتم کربن تشکیل شده است که دارای شاخههای کوتاه زیادی است.
دو فرآیند اساسی که برای تولید پلی اتیلن با چگالی کم استفاده می شود:
مسیرهای اتوکلاو یا لوله ای همزن.
راکتور لولهای. که این روش به دلیل سرعت بالای تبدیل اتیلن، نسبت به مسیر اتوکلاو اولویت پیدا کرده است.
مواد شیمیایی تصفیه آب شامل تمامی ترکیبات شیمیایی هستند که در مراحل مختلف تصفیه انواع آب و پساب مورد استفاده قرار میگیرند. در ادامه لیستی از مواد تصفیه آب موجود را مشاهده میکنید. برای اطلاع از مشخصات هر محصول به صفحه مربوطه مراجعه نمایید.
آب، مایعی است که اساس زندگی در زمین را امکان پذیر کرده است. شاید عدم دسترسی به غذا، به اندازه ی عدم دسترسی به آب چندان مهم به نظر نیاید. افراد می توانند بدون غذا تا هفته زنده بمانند، در صورتی که بدون آب چند روز بیشتر دوام نمی آورند. اگرچه زمین دارای مقادیر زیادی آب است، اما این آب دارای میکروارگانیسم های بیماری زا، مواد معدنی بالا و آلودگی های بسیاری است. به همین دلیل سالیانه نزدیک به 3.4 میلیون نفر به دلیل عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم جان خود را از دست می دهند.
فرایند تصفیه آب نه تنها برای کاربردهای غذایی که برای کاربردهای صنعتی نیز حائز اهمیت است. آب مورد استفاده در صنایع مختلف اگر تصفیه نشود می تواند به تجهیزات و دستگاه ها آسیب وارد کند. از سوی دیگر آب صنعتی می تواند محتوی مواد شیمیایی خطرناکی باشد که برای محیط زیست به شدت مضر است. به همین دلیل از روش ها و مواد شیمیایی مختلفی برای تصفیه آب استفاده می کنند.
مواد اولیه تصفیه آب شامل سود سوزآور، هیپوکلریت سدیم، پلی آلومینیوم کلرید، کلرید سدیم، متا بی سولفیت سدیم، آلوم و هیدروژن پراکسید هستند.
روشی که برای تصفیه یک آب و یا پساب مورد استفاده قرار می گیرد ، در وهله اول به نوع ناخالصی و میزان آنها و در وهله بعد به کاربرد آب پس از تصفیه بستگی دارد. متخصصان با توجه به سنجش این دو عامل و سایر عوامل موثر مانند هزینه های عملیاتی، امکانات موجود ، شرایط محیطی و …. بهترین روش را انتخاب میکنند.
با این حال در اکثر روش های موجود استفاده از مواد شیمیایی در تصفیه آب امری اجتناب ناپذیر است. این مواد تصفیه آب عموما به منظور حذف یون های فلزی ، تنظیم pH ، از بین بردن میکروارگانیسم های مضر، جلوگیری از تشکیل رسوب و غیره مورد استفاده قرار میگیرند. تصفیه شیمیایی آب در واقع به معنی حضور ضروری مواد شیمیایی در تصفیه آب و فاضلاب ها است. برای تصفیه فاضلاب ها به مواد شیمیایی تهاجمی تری نسبت به تصفیه آب آشامیدنی شهری نیاز داریم.
مواد اولیه تصفیه آب
در فرایند تصفیه آب از ترکیبی از ابزارهای فیزیکی و شیمیایی، برای حذف مواد معلق، ویروس ها، قارچ ها، باکتری ها، جلبک ها و مواد معدنی استفاده می کنند. مواد شیمیایی مورد استفاده در تصفیه آب، به فرایند مورد استفاده بستگی دارد. انواع مواد شیمیایی که در این دسته قرار می گیرند شامل:
جلبک کش ها
ضد کف
منعقد کننده ها
بازدارنده ی خوردگی
ضدعفونی کننده ها
فلوکولانت
خنثی کننده
اکسیدان ها
اکسیژن گیر
بازدارنده ی رسوب
هستند. که در ادامه آنها را بررسی می کنیم.
جلبک کش ها:
جلبک کش ها مواد شیمیایی هستند که جلبک های آبی و سبز موجود در آب را از بین می برند. سولفات مس، نمک های آهن و نمک های آمین رزین مثال هایی از این ترکیبات هستند. مشکل این ترکیبات این است که می توانند همه انواع جلبک ها را از بین ببرند، اما سمومی را که پس از مرگ آنها آزاد می شوند، را نمی توانند حذف کنند.
ضد کف:
کف در واقع توده ای از حباب است که زمانی که انواع خاصی از گازها در یک مایع پراکنده شوند، ایجاد می شود. حضور این کف در آب، مشکلات جدی در عملکرد فرایندهای صنعتی و کیفیت محصول نهایی ایجاد می کند. همچنین زمانی که این کف از کنترل خارج شود، می تواند ظرفیت تجهیزات را کاهش و مدت زمان و هزینه فرایندها را افزایش دهد.
معمولا مخلوط های ضد کف حاوی روغن های ترکیبی با مقدار کمی سیلیس هستند. سیلیس دارای دو ویژگی ناسازگاری با سیستم های آبی و سهولت در پخش است، از این رو کف را تجزیه می کند. ترکیبات ضد کف به صورت پودر یا امولسیون وجود دارند.
پودر:
گروهی از ضد کف ها به صورت پودر هستند. آنها از نظر شیمیایی بی اثر و با محیط هایی که کف زدایی می کنند، واکنش نمی دهند. این ترکیبات بی مزه، بی بو، غیر سمی و غیر فرار هستند. مشکلی که در خصوص ضد کف های پودری وجود دارد این است که نمی توان آنها را در محلول های آبکی مصرف کرد.
منعقد کننده ها:
یکی از رایج ترین مواد شیمیایی تصفیه آب صنعتی، منعقد کننده ها هستند. در این ترکیبات یون های مثبت با ظرفیت بالا ترجیح داده می شوند. این ترکیبات مواد معلق درون آب را به هم می چسباند و به حذف آنها از آب کمک می کند. برخی از مواد شیمیایی موجود در فاضلاب ها به منظور تصفیه آن شامل کلرید آهن، کلرید آلومینیوم و سولفات آلومینیوم هستند.
امولسیون:
ضد کف های امولسیونی خواصی مشابه با فرم پودری دارند؛ اما با این تفاوت که می توان آنها را در محلول های آبکی نیز مصرف کرد.
بازدارنده های خوردگی:
خوردگی می تواند باعث خرابی بخش های مهم سیستم های دیگ بخار، رسوب محصولات خوردگی در مناطق بحرانی تبادل حرارتی و کاهش کارایی شود. به همین دلیل از بازدارنده های خوردگی در تصفیه آب استفاده می کنند. این ترکیبات مواد شیمیایی هستند که با یک سطح فلزی واکنش می دهند و با ایجاد لایه ی محافظ، از سطح آن حفاظت می کنند. این ترکیبات با جذب خود روی سطح فلز کار می کند و با تشکیل یک لایه از سطح فلز محافظت می کند. به طور کلی پنج نوع بازدارنده ی خوردگی وجود دارد که در ادامه آنها را بررسی می کنیم.
بازدارنده ی غیرفعال کننده:
این ترکیبات باعث جابه جایی پتانسیل خوردگی می شوند و سطح فلز را به محدوده غیر فعال وارد می کنند. برای مثال کرومات، نیتریت، نیترات، فسفات و مولیبدات در این دسته قرار می گیرند. این ترکیبات موثرترین و پرکاربردترین مهار کننده ها به حساب می آیند.
بازدارنده ی کاتدی:
این ترکیبات یون هایی مانند کلسیم، روی یا منیزیم را روی فلز قرار می دهند تا به صورت اکسید رسوب کند و به عنوان لایه محافظ روی فلز عمل کند.
بازدارنده های آلی:
بازدارنده های آلی در غلظت معین، تمام سطح فلز را تحت تاثیر قرار می دهد. این ترکیبات با تشکیل یک لایه آبگریز بر روی سطح فلز از آن محافظت می کند.
بازدارنده های القای بارش:
این ترکیبات باعث ایجاد رسوب روی سطح فلز می شوند و در نتیجه یک لایه محافظ ایجاد می کنند. رایج ترین ترکیبات در این دسته، سیلیکات ها و فسفات ها هستند.
بازدارنده های فرار خوردگی:
این ترکیبات در یک محیط بسته با تبخیر از یک منبع به محل خوردگی منتقل می شوند. سپس در تماس با سطح فلز متراکم و توسط رطوبت هیدرولیز می شوند. در نهایت یون های محافظ از آنها آزاد می شود.
ضدعفونی کننده ها:
این ترکیبات میکروارگانیسم های ناخواسته موجود در آب را از بین می برند. انواع مختلف این ترکیبات شامل کلر، دی اکسید کلر، اوزن و هیپوکلریت است.
ضدعفونی توسط دی اکسید کلر:
دی اکسید کلر به عنوان یک ضدعفونی کننده اولیه برای آب های سطحی که مشکلاتی از قبیل بو و طعم را دارند، استفاده می شود. این ماده یک بایوساید موثر در غلظت های کم و در محدوده وسیع pH به حساب می آید. شیوه ی کار آن هم بسیار ساده است، این ماده به دیواره سلولی باکتری ها نفوذ می کنند و میکروارگانیسم را از بین می برند. اساس کار این ماده بر اصل ضدعفونی کلر است؛ اما بر خلاف کلر، دی اکسید کلر هیچ ضرری برای سلامتی انسان ها ندارد. به همین دلیل توصیه می شود به جای خرید کلر تصفیه آب، از دی اکسید کلر برای تهیه آب آشامیدنی و ضدعفونی لوله کشی ها استفاده کنید.
ضد عفونی توسط هیپوکلریت:
این ماده با روشی مشابه با دی اکسید کلر و کلر به ضدعفونی می پردازد. البته این روش چندان مورد استفاده قرار نمی گیرد، زیرا باعث قوام برومات در آب می شود.
ضد عفونی توسط اوزن:
زمانی که اوزن با باکتری یا ویروس تماس پیدا می کند، اتم اکسیژن اضافی آن از طریق اکسیداسیون تجزیه می شود و تنها اکسیژن باقی می ماند. این ماده را می توان در صنایع مختلف مورد استفاده قرار دارد. از این روش در صنعت داروسازی، آب آشامیدنی، تصفیه آب فرایند و تهیه آب فوق خالص استفاده می کنند.
فلوکولانت ها:
برای تشکیل لخته در آبی که حاوی مواد جامد معلق است، از فلوکولانت های پلیمری برای تشکیل پیوند بین ذرات استفاده می کنند. این پلیمرها بسته به بار، وزن مولی و درجه انشعاب مولکولی اثر بسیار خاصی دارد.
عوامل خنثی کننده:
برای خنثی سازی اسیدها و بازهای اولیه از عوامل خنثی کننده استفاده می کنند. برای افزایش سطح pH از محلول سدیم هیدروکسید، کربنات کلسیم یا سوسپانسیون آهک و برای کاهش سطح pH از اسید سولفوریک رقیق با اسید هیدروکلریک رقیق استفاده می کنند. دوز این عوامل به pH بستگی دارد و این واکنش باعث افزایش دما می شود.
اکسیدان ها:
در فرایندهای اکسیداسیون شیمیایی از اکسیدان ها برای حذف اجزای معدنی آلی و قابل اکسیداسیون استفاده می کنند. در این فرایندها مواد آلی به کربن دی اکسید و آب اکسید می شوند. ترکیباتی که در این دسته قرار می گیرند شامل:
آب اکسیژنه
اوزن
اوزن و پراکسید ترکیبی
اکسیژن
است. در ادامه کاربرد هر کدام از این ترکیبات را بررسی می کنیم.
آب اکسیژنه:
این ماده یک اکسید کننده بسیار موثر، ایمن و قدرتمند است. کاربرد اصلی آن کمک برای کنترل بو و خوردگی، اکسیداسیون آلی و فلز است.
ازون:
این ماده به تنهایی به عنوان ضدعفونی کننده استفاده نمی شود، بلکه از طریق اکسیداسیون به حذف آلاینده ها از آب کمک می کند. این ماده با تجزیه آلاینده های آلی و تبدیل آلاینده های معدنی به شکل نامحلول، آب را تصفیه می کند.
اکسیژن:
این ماده به عنوان اکسیدان استفاده می شود.
اکسیژن گیر:
مهار اکسیژن به منظور جلوگیری از ایجاد واکنش اکسیداسیون توسط اکسیژن انجام می شود. جاذب های اکسیژن شامل محصولات فرار مانند هیدرازین یا سایر ترکیبات آلی مانند هیدروکینون و دی اتیل هیدروکسی اتانول است. همچنین نمک های غیر فرار مانند سولفیت سدیم و سایر ترکیبات معدنی یا مشتقات آنها در این دسته قرار می گیرند. نمک ها (کلرید کبالت) معمولا حاوی ترکیبات کاتالیزور برای افزایش سرعت واکنش با اکسیژن محلول هستند.
بازدارنده ی رسوب:
این ترکیبات پلیمرهایی با بار منفی فعال سطحی هستند. زمانی که مواد معدنی از حلالیت خود فراتر روند، شروع به ادغام می کنند و با این پلیمرها به یکدیگر متصل می شوند. در نتیجه ساختار برای ایجاد تبلور مختل می شود و رسوب ایجاد نمی شود. ذرات رسوب همراه با بازدارنده پراکنده در حالت معلق باقی می مانند. نمونه ای از این ترکیبات شامل استرهای فسفات، اسید فسفریک و محلول های پلی اکریلیک اسید با وزن مولکولی کم هستند.
فلوکولانت ها
منعقدکننده ها
پلی آلومینیوم کلراید
آلوم
پلی اکریل آمید
ادتا
سدیم هیدروکسید
مواد شیمیایی مورد استفاده در تصفیه آب از عوامل کارآمد و حیاتی محسوب می شوند. عدم حضور این ترکیبات علاوه بر آسیب و بیماری هایی که برای انسان ها دارند، باعث ایجاد خوردگی و آسیب به تجهیزات صنعتی می شوند. از این رو موسسه پتروبام اقدام به فروش مواد شیمیایی تصفیه آب با بهترین کیفیت و نازل ترین قیمت کرده است. شما مشتریان عزیز می توانید برای تهیه مواد شیمیایی مورد نیاز خود با شماره های موجود در بخش تماس با ما سایت، تماس حاصل فرمایید.
© تمامی حقوق برای شرکت پترو بامداد آذران محفوظ است.