از ظروف پلاستیکی، بطریها، کیسهها گرفته تا اسباب بازیهای پلاستیکی. به هر کجا که نگاه کنیم محصولات پلاستیکی زیادی میبینیم که از پلی اتیلن ساخته شده است. پلی اتیلن یکی از محبوبترین مواد گرمانرم است که امروزه در دسترس است و در بسیاری از صنایع برای ساخت و تولید محصولات متنوع مورد استفاده قرار میگیرد. اما ، پلی اتیلن چیست؟ از چه چیزی ساخته شده است؟ چگونه پلی اتیلن را پردازش کنیم؟
پلی اتیلن یک ترموپلاستیک سبک وزن و بادوام با ساختار متغیر کریستالی است. این ماده یکی از پلاستیکهای پرمصرف در جهان است (به طوری که سالانه دهها میلیون تن از این ماده در سراسر جهان تولید میشود). از پلی اتیلن در مصارف مختلف برای فیلمها، لولهها، قطعات پلاستیکی و … در صنایع مختلف (بستهبندی، خودرو، برق و غیره) استفاده میشود. پلی اتیلن از پلیمریزاسیون مونومر اتیلن (یا اتن) ساخته میشود. فرمول شیمیایی پلی اتیلن(C2H4) است.
پلی اتیلن با افزودن یا پلیمریزاسیون رادیکال مونومرهای اتیلن (الفین) ساخته میشود. (فرمول شیمیایی اتن – C2H4). برای انجام پلیمریزاسیون پلی اتیلن از کاتالیزورهای زیگلر-ناتا و متالوسن استفاده میشود.
پلی اتیلن از خانواده پلیمرهای پلی الفین است و بر اساس تراکم و شاخه طبقه بندی میشود. متداولترین انواع پلی اتیلن عبارتند از:
پلی اتیلنهای شاخهای که به دو دسته زیر تقسیمبندی میشوند:
پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE)
پلی اتیلن خطی با چگالی کم (LLDPE)
پلی اتیلنهای خطی خود به دو دسته مختلف تقسیمبندی میشوند:
پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE)
پلی اتیلن با وزن مولکولی فوق العاده بالا (UHMWPE)
پلی اتیلن متقاطع (PEX یا XLPE)
علاوه بر دستهبندی ذکر شده در بالا، پلی اتیلن در انواع دیگر نیز موجود است مانند:
پلی اتیلن با چگالی متوسط (MDPE)
پلی اتیلن با چگالی بسیار کم (VLDPE)
پلی اتیلن با وزن مولکولی بالا (HMWPE)
پلی اتیلن فوق العاده کم وزن مولکولی (ULMWPE)
پلی اتیلن کلردار (CPE)
پلی اتیلن سبک یا پلی اتیلن با چگالی کم یا LDPE مخفف Low Density Poly Ethelene، یک پلیمر نیمه سخت و نیمه شفاف است. این نوع پلی ایتیلن در مقایسه با HDPE، دارای درجه بالاتری از شاخههای زنجیرهای جانبی کوتاه و بلند است. پلی اتسلن سبک در فشار بالا در بازه ۱۰۰۰-۳۰۰۰ بار و در بازه دمایی ۸۰-۳۰۰ درجه سانتیگراد از طریق فرآیند پلیمریزاسیون رادیکال آزاد تولید می شود. LDPE از ۴۰۰۰ تا ۴۰،۰۰۰ اتم کربن تشکیل شده است که دارای شاخههای کوتاه زیادی است.
دو فرآیند اساسی که برای تولید پلی اتیلن با چگالی کم استفاده می شود:
مسیرهای اتوکلاو یا لوله ای همزن.
راکتور لولهای. که این روش به دلیل سرعت بالای تبدیل اتیلن، نسبت به مسیر اتوکلاو اولویت پیدا کرده است.
حلال های شیمیایی
حلال ها برای هر کاربرد تمیزکاری صنعتی ضروری هستند. صدها نوع مختلف پاک کننده حلال وجود دارد. که هر کدام ویژگی ها و کاربردهای خاص خود را دارند.
قبل از اینکه در مورد این انواع حلال صحبت کنیم. اجازه دهید ابتدا تعریف کنیم که حلال چیست؟ ماده ای (معمولاً مایع) که می تواند برای حل کردن سایر مواد بدون تغییر شیمیایی آن ها استفاده شود. حلال ها به دو نوع عالی و غیر عالی دسته بندی می شوند:
آب رایج ترین نمونه است.
حلالهای آلی :حاوی کربن هستند. و می توان گفت، تقریباً همه محلولهای رایج تمیز کردن فلزات صنعتی را شامل میشوند.
گاهی اوقات تعیین دقیق حلال های پاک کننده در بین تمام گزینه های موجود ممکن است دشوار باشد. برای انتخاب آگاهانه، آشنایی با انواع پاک کننده های حلال کمک می کند.
سه نوع اصلی از محلول های تمیز کننده فلز برای استفاده در تمیز کردن دقیق وجود دارد:
حلال های اکسیژن دار،
حلال های هیدروکربنی،
حلال های هالوژنه.
بیایید نگاهی به کاربرد آنها و ویژگی های هر نوع بیندازیم.
همان طور که از نام آنها پیداست. این حلال ها در ساختار مولکولی خود حاوی اکسیژن هستند. آنها که از فرآورده های نفتی به دست می آیند. معمولا سمیت کم و قدرت حلال بالایی دارند.
حلال های اکسیژن دار به طور گسترده ای به عنوان افزودنی در تولید. محصولات متنوع از لوازم آرایشی گرفته تا رنگ و همچنین برای تمیز کردن استفاده می شود.
بسیاری از این کاربردها به درجه خلوص بالایی نیاز دارند. بنابراین مشخصات این حلال ها اغلب بر سطوح ناخالصی ها متمرکز است. و این محصولات معمولاً برای حفظ درجه خلوص بالا تصفیه می شوند. با این حال، فرآیند تولید این مواد گران نیست. بنابراین آنها نسبتاً مقرون به صرفه هستند.
الکل ها،
اترها،
استرها،
گلیکول اترها،
استرهای گلیکول اتر
کتون ها هستند.
اینها ساختار هیدروکربنی با زنجیره مستقیم دارند. و به عنوان حلال های تمیزکننده فلزات و همچنین در ساخت استفاده می شوند. نمونه هایی از حلال های آلیفاتیک عبارتند از: بنزین، نفت سفید و هگزان.
اینها حلالهای نفتی هستند. که ساختار شیمیایی آنها حاوی اتم های هیدروژن و کربن است. حلال های هیدروکربنی می توانند ساختارهای شیمیایی پیچیده ای داشته باشند. دو نوع اصلی حلال هیدروکربنی وجود دارد که عبارتند از:
این حلال ها که به طور گسترده به عنوان مواد چربی زدا و همچنین در ساخت رنگ ها، جوهرها و مواد شیمیایی کشاورزی استفاده می شوند. دارای ساختار حلقه ای بنزن هستند. به عنوان مثال می توان به بنزن، زایلین و تولوئن اشاره کرد.
ترکیب پیچیده حلال های هیدروکربنی به این معنی است. که آنها می توانند برای برآوردن نیازهای صنعتی بسیار خاص فرموله شوند. ایجاد حلال های هیدروکربنی سفارشی غیر معمول نیست. برخی از عوامل تمایز بین حلال های هیدروکربنی مختلف عبارتند از:
نقطه اشتعال،
چگالی،
محدوده تقطیر،
بو.
این حلال ها دارای اتم های هالوژن (مانند فلوئور، برم، ید یا کلر). در ساختار مولکولی خود هستند. از آنجایی که آنها معمولاً پایدار، غیر قابل اشتعال و تبخیر سریع با ظرفیت حلال بالا هستند. به طور گسترده در صنعت برای تمیز کردن دقیق و بسیاری از کاربردهای دیگر استفاده می شوند.
با این حال، بسیاری از انواع حلال های هالوژنه به دلایل زیست محیطی حذف شده اند. یا در حال حذف هستند. برخی از نمونه ها عبارتند از:
پرکلرواتیلن،
فلوروکربن های کلردار،
تری کلرواتان.
هنگام انتخاب محلول تمیز کننده فلز، باید عوامل مختلفی را در نظر بگیرید، از جمله:
نوع ماده ای که تمیز می کنید،
روش تمیز کردن فلز انتخابی شما و تجهیزات موجود،
رعایت مقررات بهداشتی و زیست محیطی،
نیازهای ذخیره سازی،
گزینه های بازیابی و بازیافت،
در دسترس بودن محصول،
قیمت و بودجه.
با توجه به تمام مطالبی که در این مقاله گفته شد. به این نتیجه می رسیم که شناخت حلال ها و کاربرد آن ها هم یکی از علم هایی است که فروشنده و یا خریدار باید داشته باشند.
© تمامی حقوق برای شرکت پترو بامداد آذران محفوظ است.